Hiroshima in mijn oven.
Hey,
Na mijn laatste glazuur sessie blijven er nog een deel zaken over die ik nog wil glazuren. Maar daar heb ik op dit moment niet de tijd voor. Wat ik wel kan doen is een batch in de oven steken die hoog gebakken mag worden. Ik heb nog wat stukken die gewoon gebakken mogen worden, zonder glazuur. Plus ik heb nog een zaken van mijn eerste glazuur bak waar ik mee verder wil experimenteren, want keramiek, het is één groot... Ik was na mijn eerste glazuur bak niet echt tevreden over de kleur van mijn grijze klei, ik had hem even donker verwacht als na een hoog bak. Maar dat was dus niet het geval, alles zag er veel lichter uit. Dus stond dit experiment nog op mijn verlanglijstje. Ik zal over de resultaten van dit experiment nog een apart bericht schrijven. Vandaag wil ik het over iets helemaal anders hebben.
Op foto 1 zie je het boven verdiep van de oven. Hier staan de geglazuurde dingen als experiment, en al een deel van de dingen die ik hoog ga bakken. Op de bodem, dat is foto 2 ook een deel kleine dingen en dan in het midden een stuk dat ik nog niet zo lang geleden heb gemaakt uit een afvalberg klei. Ik was toen met iets anders bezig en ik haalde steeds "repen" klei weg. Die repen gooide ik op een hoop, om er daarna terug een bol klei van te maken. Maar na verloop van tijd begon die hoop klei op iets te lijken. Dus ik begon er voor de grap gezichten in te maken en ogen enz enz. En op het einde leek het echt op iets, dus ik besloot het ding te houden en het te laten drogen. Dan zou het binnenkort mee de oven in kunnen om het dan zo te bakken, zonder glazuur en we zien wel wat er van komt. In een Instagram bericht noemde ik dit stuk "een groot risico" alsof ik al wist wat er kon gebeuren.
Ik start het "Schrühen 1200°" programma op. Ondertussen weet ik dat dit een programma is dat zeer lang duurt en ik weet ook dat de oven dit goed doet, dus ik beslis om er zeker niet de hele tijd langs te blijven zitten. Toevallig en maar gelukkig ook, ben ik in de buurt als het 270° is en ik hoor gerommel. Een geluid dat klonk alsof er een mini bakstenen muur omviel. Dat geluid herhaalde zich een paar keren. Ik wist onmiddellijk hoe laat het was en stopte het programma. Een oven van 270° doe je niet zo maar open + het drama speelde zich af op het gelijkvloers dus ik kan zo direct ook niets zien... Ik zal moeten wachten tot morgen voor ik de schade kan gaan opnemen...
Een heel slagveld
Toen ik eindelijk de oven kon open doen werd de ravage echt duidelijk. Er lag zelfs puin op het bovenste platform. Gelukkig was er verder geen schade aan de andere stukken. Er zat niets anders op dan de oven helemaal leeg te maken en zuiver te maken. Daarna de rest er allemaal terug in en herstarten. Tijdens het zuiver maken heb ik nog 2 belangrijke dingen geleerd, neen eigenlijk komt het allemaal op hetzelfde neer, dus maar 1 ding. Het steenachtige isolatiemateriaal binnen in de oven is zeer gevoelig. Ik had al wel een vermoeden 😅, maar dit werd wel erg duidelijk tijdens het kuisen. Eerst heb ik zo goed als mogelijk met een pincet alle kleine stukjes uit de spiraalweerstanden gehaald. Dat was al een heel gedoe, hoe langer je hiermee bezig bent, hoe rapper dat je wil dat het klaar is en dan maak je natuurlijk krassen in de steen. Vervolgens kwam de stofzuiger erbij, ook hiermee is het oppassen geblazen, nog een paar extra stukjes steen eraf gedaan. Toen kwam het idee om perslucht te gebruiken en alles zuiver te blazen, maar u kan het reeds raden... ook met perslucht blaas je stukken uit het poreuze gesteente.
Zo, dat was weeral lekker leerrijk vandaag,
groetjes
Reactie plaatsen
Reacties