Mijn (K)lijdensweg 014

Grondbeginsel : Glazuur breng je aan op klei die al "biscuit" gebakken is. Want klei die enkel "luchtdroog" is zou terug kunnen slap worden door het vloeibare glazuur en klei die volledig "hoog" gebakken is, heeft geen absorberend vermogen meer, daar kan het glazuur zich niet meer aan hechten. Dit staat ook min of meer te lezen in de instructies op het potje glazuur dat ik gisteren ben gaan kopen. Biscuit dus... en daar ben ik klaar voor. 

Met klaar bedoel ik dat mijn stukken klaar zijn om de oven in te gaan. Als je met klei werkt en dingen maakt, heb je eigenlijk nog altijd de tijd om je stukken bij te werken zolang ze nog niet gebakken zijn. Je kan dus met verschillende tools nog oneffenheden wegschuren, randen wat strakker maken en ogen wat bijwerken. Op dat moment ben je eigenlijk meer aan het beeldhouwen 😁. En een stof dat er dan vanaf komt, man man... Dus dat had ik allemaal al gedaan en ik kon beginnen met de stukken in de oven te laden. 

De glazuur fabrikant adviseert dat de klei die je gaat glazuren een temperatuur moet gehad hebben van rond de 950° en op de bediening van mijn oven staat nu net een programma "Schrühen 960° " , dus dat gaat hem worden vandaag hé. Deksel erop, sluiten en programma starten. Een starttemperatuur van rond de 20° , dat kan kloppen. Allé, we zijn alweer vertrokken 😉. De oven "tikt" en de temperatuur stijgt langzaam. 

Ondertussen sta ik onder grote druk van mijn gezin. Alleen blauw glazuur gebruiken, dat kan toch niet?  Ik heb nog een tijd teruggevochten dat het mijn project is en dat ze zich niet ermee mogen moeien, maar nu de oven rustig zijn werk aan het doen is, stap ik toch de auto in om toch maar zwart en wit te gaan bijhalen in de kunstwinkel...  Ja ja uiteindelijk hebben ze gelijk en zou ik een heel deel kleuren moet aankopen en testen. Hoe meer hoe beter, maar zo werkt het niet in mijn hoofd. Ik heb de neiging van alles en iedereen wat te hard gaat, direct van een label te voorzien. Wat er dan precies op dat label staat weet ik niet, maar ikzelf volg liever mijn eigen weg en mijn eigen tempo.  Ik denk dat het autistische deel van mijn besturingsprogramma alles veel uitvergroter ziet als de rest. In mijn hoofd levert een test met één kleur evenveel data op als voor iemand anders die meerdere kleuren ineens test. Dus wit en zwart gaan er nog net bij. Dat het goed uitkomt voor enkele stukken waar ik dan de ogen kan van wit maken, dat hoeft het gezin niet te weten 😉.

"Externe conditionering" – je wordt gevormd of gestuurd door je omgeving, waardoor je in een bepaald patroon terechtkomt.

Oké, bovenstaande regel, het lijkt zo een beetje mijn ding te zijn. Ofwel zie ik patronen waar er geen zijn? Maar wat zou u verwachten als u terug thuis kwam van de winkel ? Hoe zou het zijn met de oven? Als u denkt dat alles uit ligt en donker is, dan heeft u gelijk... Ik kom thuis en ga direct kijken bij de oven. Alles is alweer donker en stil. We proberen kalm te blijven. Probeert het universum mij iets duidelijk te maken ? Moet ik er helemaal mee stoppen of stoppen met het zelf bakken in een oven? Kan het universum iets duidelijker zijn aub ? Hallo ? Voorlopig blijf ik verder ploeteren hoor 😁.

Dus ik ga maar weer de WhatsApp toer op met Simon, de verkoper van de oven. Hij stond bekend voor een goede dienst na verkoop en daar heb ik al regelmatig gebruik van gemaakt. Dus dat kan ik zeker bevestigen,  voorlopig is het ook altijd opgelost geraakt. Vandaag ligt de besturingscomputer uit, maar het controlelampje op de oven brandt wel nog. In de bediening steekt zo een soort smeltveiligheid en Simon raadt mij aan om die eens te vervangen. Hij ziet er niet beschadigd uit, zeg ik nog, maar je moet hem vervangen om te weten of hij kapot is zegt Simon. Dus ik maar weer de auto in, naar de Auto5. Verschillende auto's heb ik al versleten en als ik 1 ding heb onthouden, is dat hetgeen ik nu moet hebben, in auto's steekt. De Auto5 is het Mekka voor de nep-tuner, maar soms ook de redder in nood voor een beginnend keramist. Het duurt niet lang of ik heb het gevonden en er zitten er meerdere in 1 verpakking en dat is mooi want nu heb ik er enkele reserve. 

En op die manier geraak ik steeds een stapje verder en begin ik ook stilaan aan de opbouw van specifieke onderdelen en gereedschappen. Ik had al een werk koffer gekocht voor al mijn kleibewerkingstools, in een vakje steken daar nu ook reserve smeltbeveilingen in, met en eigen verhaal.