Oké, we hebben de "Biscuit" bak achter de rug. De volgende stap in het bakken van klei is de "hoogbak". En dat is, afhankelijk van de klei, bakken op een temperatuur van rond de 1200°c. Wat daarna uit de oven komt is dan keramiek. Men is dan uitgebakken denk ik, want dan zijn je stukken zo goed als versteend. 

Na wat WhatsApp berichten over het uitvallen en het kabelprobleem besluiten Simon en ik dat het toch gewoon aan de kabel gaat liggen. Die extra smeltbeveiliging die op de haspel zit zorgt ervoor dat alles uitvalt. Dus ik gooi deze kabel ertussen uit en gebruik een gewone, basic verlengkabel, helemaal afgerold en zonder bijkomstigheden.

Okay, gisteren is de oven om een nog onverklaarbare reden uitgevallen, zo ergens boven de 200°c moet het gebeurd zijn. Alles zwart en geen teken van leven meer. Ik heb hem vandaag wel terug aan de praat gekregen. Ik heb alles kabels eens uitgetrokken en alles terug ingestoken en hij werkt gelukkig terug. Misschien een kleine storing in de stroomaanvoer ofzo ? Ik ben al blij dat hij terug werkt, want gisteren was ik de wanhoop nabij en heb ik dat moeten wegspoelen met liters bier (wat niet helpt trouwens). 

Nu zal alles wel droog genoeg zijn zeker? Van eind september tot begin maart, da's bijna een half jaar. Ik moet toegeven dat ik het eerste gebruik van mijn oven systematisch heb zitten uitstellen, gewoon omdat ik dit nog nooit gedaan heb en eigenlijk niet goed weet hoe ik eraan moet beginnen. 

Eindelijk eindelijk, het is zover... Mijn eerste stappen in de wereld van de echte klei zullen gezet worden! Of nee wacht, eigenlijk is alles wat hiervoor reeds gebeurde al enkele stappen. Maar nu is dan wel eindelijk het moment aangebroken dat ik ga beginnen werken met de klei.

Eindelijk is het dan zover People, na de aanschaf van een oven en mijn eigen stempel,  kan ik er echt mee beginnen. Alleen... ik heb nog 1 ingrediënt nodig voor ik alles heb en dat is klei natuurlijk.  Maar dankzij Ann had ik wel een idee waar ik moest zijn. Het was een adres in Genk, Genk zat ook in de naam meende ik mij te kunnen herinneren en het had met keramiek te maken. Na enkele zoekopdrachten in Google bleek dat Genk helemaal niet in de naam zat, en kwam ik bij "Keramiek Centrum Limburg" uit. Daar moet ik dus naar toe, want daar hebben ze zo goed als alles. 

Ik had bij Simon (van de oven) gezien dat hij ook logo-stempels maakt en dat waren hele mooie dingen. Het lijkt mij ook de beste manier om je kleiwerk te "signeren". Onder een tekening kan je gewoon je handtekening zetten, in klei is dat niet zo vanzelfsprekend. Kunstenaars van voor de tijd dat de stempels bestonden zullen mij misschien wel willen tegenspreken, daarom zullen we het houden op dat het gewoon meer tijd kost om zelf je naam in een werkstuk te krassen. Een mooie afdruk maken met een stempel gaat gewoon vlotter. 

Het hebben van een eigen oven was voor mij echt een vereiste. Ik moet dit verhaal alleen schrijven zo ben ik nu eenmaal. Tijdens mijn "introductiedag" bij Ann hadden we het ook al over ovens gehad. Ik dacht altijd dat je voor een oven de zwaardere stroomvoorzieningen nodig had, maar dat bleek niet te kloppen. Net als je afwasmachine kunnen ovens evengoed op de gewone netstroom en dat was alweer een opluchting voor mij. Een oven hebben en laten bakken leek dus een stapje minder ver weg... Maar toch, er blijft nog steeds de prijs. En die is aan de hoge kant als je voor een nieuwe gaat. Al meerdere keren werd mij afgeraden een oven te kopen. "Kom maar naar hier met je stukken, dan kan je ze hier bakken" ( en ik zal wel eens piepen of je het wel allemaal goed doet) werd mij meerdere keren voorgesteld. Ofwel het voorstel om "samen" een oven aan te kopen... en waar komt die dan te staan? Ik ben voorlopig nog een kunstenaar zonder atelier, ik werk tussendoor en waar ik de plaats vind, dus bij mij thuis zou de "gedeelde" oven niet komen te staan. Dan komt hij bij de aankoopgenoot te staan en dan zit ik weer in de eerste situatie van "kom dat bij mij maar insteken". 

Hallo ik ben Joost Leppens en ik maak mooie en originele tekeningen en kleiwerkjes. Ik stoef niet over mijzelf, dat is wat de mensen zeggen als ze mijn werken een tijdje hebben staan bekijken. Bent u de kunstenaar? vragen ze dan om dan daarna direct over te gaan tot de mij ondertussen al bekende lovende woorden: zeer mooi, uniek, speciaal en dat is zo eens iets anders. Ik vind het zelf ook wel leuke dingen die ik maak hoor, en door de ontdekking van die mooie kleine diepe kaders van Ikea kwam alles nog eens beter tot zijn recht.